Onszelf organiseren
tot op wereldschaal

Velen beginnen zich te herinneren dat jij en ik onze wereld mét elkaar creëren. Wij zijn cocreators en weten ten diepste dat we onszelf kunnen organiseren, ook grootschalig, maar lijken dit steeds weer te vergeten.

We maken ons daarom afhankelijk van machtsstructuren die niet in staat blijken de nodige verandering te bewerkstelligen, en blijven naar boven staren, alsof we geen keuze hebben.

We lopen vast in deze groef van stapelende lagen, bazen en regels. De macht centraliseert op steeds grotere afstand. Een centraal machtsmonopolie (monocratie) is het gevolg.

Maar terwijl de macht een gapend gat schept, broeit, borrelt, bruist én barst het van de prachtigste voorbeelden, van hoe het óók kan, ánders, eenvoudiger, levendiger en kleurrijker.

Stel dat we niet langer naar ‘boven’ kijken voor antwoorden, maar opzij, naar elkáár? Dat we onszélf gaan organiseren, in onze eigen werk- en leefgemeenschappen?

Een organiseerstructuur die mensen helpt om samen te werken en leven, waar relaties vóór regels komen en men zichzelf, elkaar én de wereld beter leert kennen door wederzijds vertrouwen te kweken.

Stel je eens voor dat we onszelf kunnen organiseren, onafhankelijk van het machtsspel! Eerst rond de kleine #Dingen, dan de iets grotere, totdat we in staat zijn onszelf te organiseren tot op wereldschaal.

Cocratie heeft niet tot doel om te tonen dat het zo móét, maar dat het anders kán. Dat jij en ik dit kúnnen. Iets te kiezen hebben. Mét elkaar, als cocreators, in cocreatie.

De grote vraag is: zijn we bereid om écht onszelf te organiseren en te ontgroeven? Of houden we vast aan de oude bekende weg als ‘burgers’? De keuze is aan jou en mij. Durven we de sprong te wagen?



Om onze wereld te veranderen hoeven we het oude niet te vernietigen of heel iets nieuws te bouwen.

We hoeven enkel iets recht te zetten, door niet aan de top te beginnen, maar bij onszelf. Vlakbij.



Zet je voorstellingsvermogen, inlevingsvermogen en doorzettingsvermogen áán, want we kunnen écht ánders, er valt wel dégelijk iets te kiezen.

Cocratie is een organiseerstructuur op drie schaalniveaus, en maakt het mogelijk om onszelf klein- én grootschalig te organiseren op basis van wederzijds vertrouwen.

een wereld vol Gemeenschappen

Alles begint en eindigt bij (#1) verantwoordelijke @individuen die in vrije (#2) verbinding samenwerken en -leven en als gemeenschappen in 100% horizontale (#3) verhouding mét elkaar beslissen over de #Dingen die spelen in hun werk-, leef- en kennisgebieden.

een wereld vol Gemeenschappen

Alles begint en eindigt bij (#1) verantwoordelijke @individuen die in vrije (#2) verbinding samenwerken en -leven en als gemeenschappen in 100% horizontale (#3) verhouding mét elkaar beslissen over de #Dingen die spelen in hun werk-, leef- en kennisgebieden.

Het #ding als
kloppend hart

Bij een gebiedsoverstijgend #ding kiest elke gemeenschap directe (#4) vertegenwoordigers uit hun midden, die samenkomen in grotere, open (#5) vergaderingen (#Dingen) om mét elkaar besluiten te nemen en directe (#6) verantwoording af te leggen aan de vertegenwoordigden.

Het #ding als
kloppend hart

Bij een gebiedsoverstijgend #ding kiest elke gemeenschap directe (#4) vertegenwoordigers uit hun midden, die samenkomen in grotere, open (#5) vergaderingen (#Dingen) om mét elkaar besluiten te nemen en directe (#6) verantwoording af te leggen aan de vertegenwoordigden.

schaalbaar tot
op wereldschaal

Zo scheppen jij en ik als cocreators mét elkaar een onafgebroken keten, van de kleinste deeltjes (@individuen) die in (#7) vrijheid kunnen leven, tot grote gemeenschappen die in (#8) vrede vergaderen in grotere #Dingen en mét elkaar tot op wereldschaal (#9) voorspoed scheppen.



As long as a single center has a monopoly on the use of coercion, one has a state rather than a self-governed society.




De 10 #dingen
van cocratie


COJij en ik creëren onze wereld mét elkaar, wij zijn cocreators. Wij zijn van onszelf in staat onszelf te organiseren, van de kleinst tot grootst mogelijke schaal, zonder enige vorm van machtsstructuur.

#1De enig mogelijke eenheid is het zelfstandige, ondeelbare individu. Een ieder is en blijft verantwoordelijk voor zichzelf en kan onmogelijk de eigen lasten naar iets of iemand anders verleggen.

#2Elk individu kan in vrije verbinding met anderen relaties aangaan en #Dingen in beweging brengen. Alles ontstaat uit gemene of vrije wil, niemand kan een ander ergens toe verplichten of dwingen.

#3Tezamen vormt men mét elkaar op basis van horizontaal vertrouwen leef- en werkgemeenschappen rond hún #Dingen en organiseren zichzelf door in algemene vergadering tot samenspraak te komen.

#4Bij gebiedsoverstijgende #dingen kiest de vergadering uit haar midden directe vertegenwoordigers die aan deze eer geen recht of macht kunnen ontlenen óver iets of iemand anders.

#5De (grotere) vergadering neemt zélf de besluiten, zonder vrijgestelde machthebbers. De open vergadering (het #ding) ís het bestuur en daar vindt men mét elkaar overeenstemming.

#6De vertegenwoordigers leggen directe verantwoording af aan hun gemeenschap en zo dragen zij mét elkaar zorg voor de integriteit van de gehele keten, van kleinste deeltje tot grootste geheel.

#7Omdat de individuen van de gemeenschap de keten zélf bewaken op basis van relaties kan een ieder in volle vrijheid leven en kan niets of niemand deze vrijheid ontnemen of ontvreemden.

#8Omdat niemand een ander kan dwingen en er altijd een grotere vergadering kan worden belegd om conflicten op te lossen, kan vrede ontstaan in individuen, gemeenschappen en de wereld.

#9Met vrijheid en vrede kan voorspoed ontstaan, omdat men zélf kan beschikken over de eigen vermogens, zonder trouwe dienst aan ‘hogeren’ te hoeven zweren die hún vruchten plukken.



A complex system that works is invariably found to have evolved from a simple system that worked.

A complex system designed from scratch never works and cannot be made to work. You have to start over, beginning with a working simple system.



het kán
écht ánders

wij kúnnen
dat écht