Om onze wereld te veranderen hoeven we het oude niet te vernietigen of heel iets nieuws te bouwen.
We hoeven enkel iets recht te zetten, door niet aan de top te beginnen, maar bij onszelf. Vlakbij.
De kern in ABC
Zet je voorstellingsvermogen, inlevingsvermogen en doorzettingsvermogen áán, want we kunnen écht ánders, er valt wel dégelijk iets te kiezen.
Cocratie is een organiseerstructuur op drie schaalniveaus, en maakt het mogelijk om onszelf klein- én grootschalig te organiseren op basis van wederzijds vertrouwen.
schaalbaar tot
op wereldschaal
Zo scheppen jij en ik als cocreators mét elkaar een onafgebroken keten, van de kleinste deeltjes (@individuen) die in (#7) vrijheid kunnen leven, tot grote gemeenschappen die in (#8) vrede vergaderen in grotere #Dingen en mét elkaar tot op wereldschaal (#9) voorspoed scheppen.
anderen ordenen of
onszelf organiseren
mono of co?
Monocratie: Regels bóven relaties
Voor de organisatie van onze samenleving en samenwerking vertrouwen wij totaal op centraal gestuurde instituties en (private) machthebbers die op steeds grotere afstand steeds ingrijpender besluiten nemen. Er heerst een top-down machtsmonopolie, een machtsspel genaamd monocratie, óók in elke ‘democratie‘. De gevestigde ‘Orde’ lijdt aan een fatale tekortkoming: de basis is wantrouwen. De afhankelijkheid van die ene top maakt autonome, lokale besluitvorming onmogelijk, werkt gesloten genootschappen in de hand en schept afhankelijke burgers en medewerkers.
Met elke extra bestuurslaag tonen zich meer schaalnadelen dan schaalvoordelen, die inmiddels worden veroorzaakt dóór het centralistische model zelf, dat moet terugvallen op regels en orders om iets gedaan te krijgen. Steeds meer intelligentie, direct of indirect, wordt ingelijfd om de orde in leven te houden en door te bouwen aan één rule-based world order, terwijl hoe langer hoe minder wordt ‘opgelost’ en de crises zich opstapelen. Dit alles kan in theorie worden opgelost door alle centrale sturing te verwijderen, maar dat zou een stap terug in de tijd betekenen.
Cocratie: Relaties vóór regels
Wat nu nodig is, is een ándere manier van orde scheppen, een organiseerstructuur met decentrale sturing, door de mensen in de gemeenschappen zélf, die mét elkaar afstemmen en overeenstemmen, zonder afhankelijk te zijn van centrale, hogere machten die dit vóór hen moeten doen. Bovendien dient zo’n grassroots structuur op basis van social fabric hun in staat te stellen om op te schalen en zo grotere #Dingen en conflicten snel en daadkrachtig op te kunnen lossen, zonder op dwang of macht terug te hoeven vallen en een nieuwe ‘gevestigde orde’ in het zadel te helpen.
Cocratie toont dat we ons niet hoeven te beperken tot monocratie. Gemeenschappen en buurten kunnen in basis al hun besluiten zélf nemen in open volksvergaderingen (het #Ding). Opschaling en afstemming kan via directe vertegenwoordiging vanuit elke gemeenschap naar steeds grotere open vergaderingen, waarover zij ook weer directe verantwoording afleggen naar hun vertegenwoordigden. Technisch is niets meer nodig om onszelf op wereldschaal te organiseren, zonder enige vorm van machtsstructuur. De kernvraag is echter: zijn we hier praktisch ook toe bereid?
As long as a single center has a monopoly on the use of coercion, one has a state rather than a self-governed society.
De 10 #dingen
van cocratie
COJij en ik creëren onze wereld mét elkaar, wij zijn cocreators. Wij zijn van onszelf in staat onszelf te organiseren, van de kleinst tot grootst mogelijke schaal, zonder enige vorm van machtsstructuur.
Monocratisch: Alles komt uit één punt: de top van de piramide, top-down monocreatie vóór anderen.
#1De enig mogelijke eenheid is het zelfstandige, ondeelbare individu. Een ieder is en blijft verantwoordelijk voor zichzelf en kan onmogelijk de eigen lasten naar iets of iemand anders verleggen.
Mono: De eenheid ligt bij het universele individu, de ware individuen zijn onbetekenend en daaraan onderdanig.
#2Elk individu kan in vrije verbinding met anderen relaties aangaan en #Dingen in beweging brengen. Alles ontstaat uit gemene of vrije wil, niemand kan een ander ergens toe verplichten of dwingen.
Mono: De machten worden gescheiden in een ‘hogere’ macht en ‘lagere’, gebonden onmachtigen.
#3Tezamen vormt men mét elkaar op basis van horizontaal vertrouwen leef- en werkgemeenschappen rond hún #Dingen en organiseren zichzelf door in algemene vergadering tot samenspraak te komen.
Mono: Verticaal wantrouwen vormt genootschappen die centraliseren tot één ‘Rule-based World Order‘.
#4Bij gebiedsoverstijgende #dingen kiest de vergadering uit haar midden directe vertegenwoordigers die aan deze eer geen recht of macht kunnen ontlenen óver iets of iemand anders.
Mono: Men heeft het recht de eigen heersers te verkiezen die van bovenaf hun ‘agenten’ delegeren.
#5De (grotere) vergadering neemt zélf de besluiten, zonder vrijgestelde machthebbers. De open vergadering (het #ding) ís het bestuur en daar vindt men mét elkaar overeenstemming.
Mono: Bestuur op afstand van beroepsleiders die samenzweren en besluiten nemen vóór anderen.
#6De vertegenwoordigers leggen directe verantwoording af aan hun gemeenschap en zo dragen zij mét elkaar zorg voor de integriteit van de gehele keten, van kleinste deeltje tot grootste geheel.
Mono: De lagere machten rapporteren naar nog hogere machten die hun ‘controleren’.
#7Omdat de individuen van de gemeenschap de keten zélf bewaken op basis van relaties kan een ieder in volle vrijheid leven en kan niets of niemand deze vrijheid ontnemen of ontvreemden.
Mono: Men is ‘vrij’ om te kiezen uit wat is voorbedacht door hogeren en leeft in ‘vrije slavernij‘.
#8Omdat niemand een ander kan dwingen en er altijd een grotere vergadering kan worden belegd om conflicten op te lossen, kan vrede ontstaan in individuen, gemeenschappen en de wereld.
Mono: Het leven is strijd en kan enkel worden beslecht door steeds meer en hogere macht.
#9Met vrijheid en vrede kan voorspoed ontstaan, omdat men zélf kan beschikken over de eigen vermogens, zonder trouwe dienst aan ‘hogeren’ te hoeven zweren die hún vruchten plukken.
Mono: We komen enkel ‘verder’ door via centrale sturing schulden te maken en deze centraal te verdelen.
A complex system that works is invariably found to have evolved from a simple system that worked.
A complex system designed from scratch never works and cannot be made to work. You have to start over, beginning with a working simple system.
