Onszelf organiseren
tot op wereldschaal

Er is een wezenlijke verandering gaande. Ons vertrouwen in de gevestigde ‘Orde’, onze medemens én vooral onszelf brokkelt af en hebben dit wantrouwen zelfs zo ver geïnstitutionaliseerd dat wij steeds afhankelijker zijn van machtsstructuren om ons te láten organiseren. Dit veroorzaakt een machtsmonopolie (monocratie) dat centraliseert op steeds grotere afstand.

We doen net alsof we geen keuze hebben, terwijl het overal broeit, borrelt, bruist én barst van de mooiste en meest diverse voorbeelden van hoe het óók kan, hoe het ánders, wendbaarder, eenvoudiger, medemenselijker kan. Waar relaties vóór regels komen en mensen zichzelf, elkaar én de wereld beter leren kennen: zo ontstaat wederzijds vertrouwen.

Wat als we niet langer naar ‘boven’ kijken voor antwoorden, maar opzij, naar elkáár? Dat we onszélf gaan organiseren, in onze eigen gemeenschappen en gebieden? Eerst rond de kleine #Dingen, dan de iets grotere, totdat we in staat zijn onszelf te organiseren tot op wereldschaal, onafhankelijk van het machtsspel? Stel je eens voor dat we daartoe in staat zijn!

Cocratie heeft niet tot doel om te tonen dat het zo móét, maar dat het anders kán. Dat jij en ik dit kúnnen. Iets te kiezen hebben. Mét elkaar, als cocreators, in cocreatie. De grote vraag is: zijn we bereid om nu écht onszelf te organiseren? Of houden we liever vast aan de oude bekende weg? De keuze is aan jou en mij. Durven we de sprong te wagen? Durf jij het?



To change an existing paradigm you do not struggle to try and change the problematic model.

You create a new model and make the old one obsolete. That is what we are all being called to.



Cocratie is een organiseerstructuur op drie schaalniveaus, en maakt het mogelijk om onszelf klein- én grootschalig te organiseren op basis van wederzijds vertrouwen.

een wereld vol Gemeenschappen

Alles begint en eindigt bij (#1) verantwoordelijke @individuen die in vrije (#2) verbinding samenwerken en -leven en als gemeenschappen in 100% horizontale (#3) verhouding mét elkaar beslissen over de #Dingen die spelen in hun werk-, leef- en kennisgebieden.

een wereld vol Gemeenschappen

Alles begint en eindigt bij (#1) verantwoordelijke @individuen die in vrije (#2) verbinding samenwerken en -leven en als gemeenschappen in 100% horizontale (#3) verhouding mét elkaar beslissen over de #Dingen die spelen in hun werk-, leef- en kennisgebieden.

Het #ding als
kloppend hart

Bij een gebiedsoverstijgend #ding kiest elke gemeenschap directe (#4) vertegenwoordigers uit hun midden, die samenkomen in grotere, open (#5) vergaderingen (#Dingen) om mét elkaar besluiten te nemen en directe (#6) verantwoording af te leggen aan de vertegenwoordigden.

Het #ding als
kloppend hart

Bij een gebiedsoverstijgend #ding kiest elke gemeenschap directe (#4) vertegenwoordigers uit hun midden, die samenkomen in grotere, open (#5) vergaderingen (#Dingen) om mét elkaar besluiten te nemen en directe (#6) verantwoording af te leggen aan de vertegenwoordigden.

schaalbaar tot
op wereldschaal

Zo scheppen jij en ik als cocreators mét elkaar een onafgebroken keten, van de kleinste deeltjes (@individuen) die in (#7) vrijheid kunnen leven, tot grote gemeenschappen die in (#8) vrede vergaderen in grotere #Dingen en mét elkaar tot op wereldschaal (#9) voorspoed scheppen.



As long as a single center has a monopoly on the use of coercion, one has a state rather than a self-governed society.



De 10 #dingen van cocratie

#0Een gezonde samenleving en samenwerking ontstaat als we onszelf en elkaar kénnen en daarop kunnen vertrouwen. Zo vormen jij en ik uit de individuele delen een gemeenschappelijk geheel, een organiseerstructuur zonder machtsstructuur, om onszelf te organiseren van de kleinst tot grootst mogelijke schaal.

#1De enig mogelijke eenheid is het zelfstandige, ondeelbare individu. Een ieder is en blijft verantwoordelijk voor zichzelf en kan onmogelijk de eigen lasten naar iets of iemand anders verleggen.

#2Elk individu kan in vrije, horizontale verbinding mét anderen #dingen tot stand brengen. In cocreatie. Niemand is verplicht iets te doen voor een ander, behalve uit gemene of vrije wil.

#3Tezamen vormen zij mét elkaar in volledig horizontale verhouding leef- en werkgemeenschappen rond hun #dingen en organiseren zichzelf in algemene vergadering.

#4Bij gebiedsoverstijgende #dingen kiest de vergadering uit haar midden directe vertegenwoordigers die aan deze eer geen recht of macht kunnen ontlenen óver iets of iemand anders.

#5De (grotere) vergadering neemt zélf de besluiten, zonder vrijgestelde machthebbers. De open vergadering (het #ding) ís het bestuur en daar vindt men mét elkaar overeenstemming.

#6De vertegenwoordigers leggen directe verantwoording af aan hun gemeenschap en zo dragen zij mét elkaar zorg voor de integriteit van de gehele keten, van kleinste deeltje tot grootste geheel.

#7Omdat de individuen van de gemeenschap de keten zélf bewaken op basis van relaties kan een ieder in volle vrijheid leven en kan niets of niemand deze vrijheid ontnemen of ontvreemden.

#8Omdat niemand een ander kan dwingen en er altijd een grotere vergadering kan worden belegd om conflicten op te lossen, kan vrede ontstaan in individuen, gemeenschappen en de wereld.

#9Met vrijheid en vrede kan voorspoed ontstaan, omdat men zélf kan beschikken over de eigen vermogens, zonder trouwe dienst aan ‘hogeren’ te hoeven zweren die hún vruchten plukken.



A complex system that works is invariably found to have evolved from a simple system that worked.

A complex system designed from scratch never works and cannot be made to work. You have to start over, beginning with a working simple system.





Een wereld zonder slavernij, strijd en schuld
en vol van vrijheid, vrede en voorspoed?

Daartoe zijn wij wel dégelijk in staat.